فراتر از ارزش ظاهری آجر: آجر نازک ، مقاومت در برابر آتش، و زیبایی شناسی
شما احتمالاً هر روز آجر را می بینید، چه در ساختن ساختمان، چه سنگفرش کردن جاده، یا شاید به عنوان شومینه یا دودکش. اما آیا همه این کاربرد ها از یک نوع آجر استفاده می کنند؟ آجرها چگونه ساپورت یا حمایت می شوند؟ این آجرها واقعا از چه ساخته شده اند؟ تطبیق پذیری و طبیعت همه جا حاضر آجر به این معنی است که بیش از یک پاسخ برای این سؤالات وجود دارد. حتی در میان رایج ترین کاربردهای آجر به عنوان نمای ساختمان و/یا مصالح دیوار سازه ای، انواع و روش های ساخت و ساز متنوعی وجود دارد.
آنچه معمولاً به عنوان ” آجر نما ” از آن یاد می شود، آجری است که در بسیاری از ساختمان ها مشاهده می کنید – آجری که نه تنها ساختاری است، بلکه زیبایی نیز دارد، با مواد، رنگ ها و بافت هایی که برای اثر طراحی مورد نظر انتخاب شده اند [1]. بیشتر آجرهای نما از خاک رس ساخته شده و در کوره پخته می شوند و مواد دقیق آن شامل سیلیس (ماسه) و آلومینا (خاک رس) و همچنین مقادیر کمتری آهک، اکسید آهن و منگنز است. آجرهای سفالی پخته شده را می‌توان با پرس هیدرولیک پرس یا قالب‌گیری کرد یا از طریق قالب اکسترود کرد تا به شکل و اندازه مورد نظر قبل از قرار گرفتن در کوره دست یابد، که آجرها را در دمای بالا خشک می‌کند و دوام علامت تجاری آنها را به آنها می‌دهد.
در داخل کوره، خاک رس در واقع تحت یک فرآیند ذوب قرار می گیرد که به آجرها اجازه می دهد تا سخت و جامد با خاصیت جذب پایین شوند [9]. زمانی که خاک رس برای اولین بار شروع به ذوب شدن می کند، به آن همجوشی اولیه گفته می شود، زیرا ذرات خاک رس به اندازه ای نرم می شوند که در هنگام سرد شدن به یکدیگر متصل شوند. مرحله بعدی انجماد است، زمانی که آجرها سفت، جامد و غیرجذب می شوند. در این مرحله، آجرها را می توان به صورت اختیاری “فلاش” کرد تا تغییرات رنگی ایجاد شود و سپس سرد شوند.
واحدهای بنایی بتنی (CMU) آجرهایی هستند که از بتن تشکیل شده‌اند، که از یک بتن خشک و کوچک ساخته شده‌اند که به صورت ارتعاشی و فشرده در قالب‌ها ساخته می‌شوند و سپس با استفاده از بخار کم فشار پخت می‌شوند. موجود در اندازه ها و رنگ های مختلف، می توان آنها را برای شبیه سازی ظاهر آجرهای سفالی ساخت. با این حال، آجرهای بتنی منقبض می‌شوند و بنابراین در مجموعه خود به اتصالات حرکتی نیاز دارند، اما مقاومت حرارتی، صوتی و آتش‌سوزی مشابهی با سایر آجرهای با چگالی مشابه دارند.
گزینه دیگر آجری است که به جای خاک رس از سیلیکات کلسیم تشکیل شده است که بسته به ترکیب دقیق مواد آنها به آجرهای آهک شنی یا سنگ آهک نیز گفته می شود. این آجرهای شیمیایی برای سخت شدن به جای حرارت کوره به واکنش‌های شیمیایی بین این مواد متکی هستند. آجرهای به دست آمده دقیق و یکنواخت هستند و می توانند در چندین رنگ ساخته شوند. آجرهای سیلیکات کلسیمی نسبت به آجرهای رسی مستعد انقباض هستند و بنابراین می توانند بیشتر مستعد ترک خوردن باشند [2] و همچنین در مقایسه با همتایان رسی خود در برابر سایش و آتش مقاومت کمتری دارند [3،4].
مقاومت طبیعی آجرهای سفالی در برابر آتش یکی از ویژگی هایی است که آنها را به عنوان مصالح ساختمانی مطلوب می کند. قوانین ساختمانی و مقررات محلی مستلزم آن است که اجزای اصلی ساختمان (دیوارها، کف ها، سقف ها) مقاومت مشخصی در برابر آتش داشته باشند تا از ساکنان محافظت کنند و در صورت لزوم به آنها فرصت فرار بدهند. به عناصر و مجموعه‌ها درجه‌بندی مقاومت در برابر آتش داده می‌شود، مدت زمانی (که بیش از 4 ساعت نیست) که در طی آن می‌توانند آتش را محدود کنند، یکپارچگی ساختاری خود را حفظ کنند، یا هر دو را [7]. از آنجایی که آجرهای سفالی در کوره آتش‌نشانی ساخته می‌شوند، از قبل در برابر آتش بسیار مقاوم هستند و بسته به ویژگی‌های مجموعه دیوار می‌توانند تا 4 ساعت امتیاز کسب کنند [8].
یکی دیگر از مزایای کار با آجر سفالی، تنوع طرح گسترده موجود است. اگر یک ساختمان کلاسیک با آجر قرمز را به تصویر می‌کشید، این یک شروع است – اما مطمئناً تنها گزینه شما نیست. شرکت‌های تولید آجر سفالی مانند اندیکوت اغلب محصولات متنوعی از جمله اشکال، اندازه‌ها، رنگ‌ها و بافت‌های مختلف آجر را در اختیار دارند. به عنوان مثال، آجر سفالی آنها در ترکیبی از بیش از سی رنگ، هشت بافت و شانزده اندازه موجود است.
واحدهای سفالی نازک پخته شده یا آجرهای نازک از همان مواد و با فرآیندهای مشابه سنگ‌تراشی سنتی ساخته می‌شوند، اما همانطور که از نام آن پیداست، آجرها نازک‌تر و وزن کمتری نسبت به سایر آجرهای سفالی دارند. آجر نازک برای اولین بار در دهه 1950 توسعه یافت و به دلیل ترکیب زیبایی شناسی سنگ تراشی سنتی با صرفه جویی اقتصادی یک بخش دیوار نازک تر، محبوبیت پیدا کرد. آجر نازک را می توان در سازه های جدید یا موجود، مسکونی یا تجاری، حتی در شرایطی که سنگ تراشی سنتی امکان پذیر نیست، استفاده کرد [6].
واحدهای سفالی نازک پخته شده یا آجرهای نازک از همان مواد و با فرآیندهای مشابه سنگ‌تراشی سنتی ساخته می‌شوند، اما همانطور که از نام آن پیداست، آجرها نازک‌تر و وزن کمتری نسبت به سایر آجرهای سفالی دارند. آجر نازک برای اولین بار در دهه 1950 توسعه یافت و به دلیل ترکیب زیبایی شناسی سنگ تراشی سنتی با صرفه جویی اقتصادی یک بخش دیوار نازک تر، محبوبیت پیدا کرد. آجر نازک را می توان در سازه های جدید یا موجود، مسکونی یا تجاری، حتی در شرایطی که سنگ تراشی سنتی امکان پذیر نیست، استفاده کرد [6].
این سیستم های روکش آجری نازک را می توان در جایی نصب کرد که پشتیبانی از سنگ تراشی سنگین تر بسیار دشوار است. سیستم های آجر نازک بار کمتری را به ساختمان وارد می کنند، به این معنی که برخی از هزینه های سازه ای نیز ممکن است کاهش یابد. در مقایسه با سایر سیستم های روکش خارجی سبک وزن، آجر نازک مقاومت بهتری در برابر صدا، ضربه های جزئی، سوء استفاده، گرما و خرابکاری دارد. با توجه به جرم ترکیبی سیستم، می تواند دوام، مقاومت در برابر آتش و راحتی صوتی را که کاربران با آجرهای سفالی سنتی به آن عادت کرده اند حفظ کند.
آجر نازک با حفظ درجه آتش سوزی لازم و کیفیت های زیبایی شناختی مطلوب دیوارهای آجر سنتی ، گزینه ای سبک وزن، مقرون به صرفه و صرفه جویی در زمان برای دستیابی به اهداف طراحی شما است. اگرچه اصطلاح “روکش” می تواند معانی مواد “جعلی” را داشته باشد، آجرهای نازک آجرهای سفالی واقعی هستند، به سادگی نازک تر هستند و به روش های متفاوتی نسبت به سنگ تراشی سنتی نصب می شوند. این روش‌های نصب می‌توانند در زمان صرفه‌جویی کنند و دقت پروژه را افزایش دهند، بدون اینکه زیبایی‌شناسی را به خطر بیندازند یا محصول نهایی را با ظاهری یکنواخت «پیش‌ساخته» باقی بگذارند. اندازه ها و ضخامت های مختلف با تنوع بافت ها و رنگ های موجود در عوض یک پالت الهام بخش برای هر طراحی ایجاد می کند.
منبع:
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.